ΓΡΑΦΕΙ Η... Παναγιώτα Βασιλοπούλου
...: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΡΑΦΕΙ Η... Παναγιώτα Βασιλοπούλου ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΣΔ : ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - - ...
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
|  | | ||
| ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΣΔ : | ||||
ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - - & ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΌΛΑ ΌΣΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ : ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ
Η Δρ. Μυρσίνη Κωστοπούλου
Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Chartered Psychologist (British Psychological Society)
΄΄Μιλώντας Για Εμάς και Τα προβλήματα Μας ΄΄ Εκδόσεις Καστανιώτη ,
 |
|
Την γνώρισα το 2001 , είναι η αιτία , για τη διαδρομή μου , μου είχε πει συγκεκριμένα ''Μην σταματήσεις ποτέ να διαβάζεις και να γράφεις , έχεις έφεση '' . Ποτέ δε σταμάτησα να την θαυμάζω και ούτε θα πάψω .
Το πιο μεγάλο ευχαριστώ στη ζωή μου , το χρωστάω στη Μυρσίνη Κωστοπούλου .
Να σας παρουσιάσω Το βιβλίο της διακεκριμένης Ψυχολόγου – Ψυχοθεραπεύτριας με τίτλο «Μιλώντας Για Εμάς και Τα Προβλήματα Μας» που Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη ένα βιβλίο αυτογνωσίας και αυτοβοήθειας , που δίνει απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα των προβλημάτων που μας απασχολούν , όλους μας , χωρίς εξαίρεση .
Αριστερά 0 Ίρβιν Γιάλομ - Δεξιά η Μυρσίνη Κωστοπούλου
Η Επιστημονική της πορεία συνεχώς ανοδική , η κατάρτιση της , μια προσφορά την Ψυχική Υγεία. Όλοι έχουμε χρέος στον εαυτό μας να μην αδιαφορούμε για την ψυχική μας υγεία , όπως φροντίζουμε άλλωστε και για τη σωματική ..
Την ευχαριστώ για την χαρά της συνέντευξης , που στόχος είναι να κινήσουμε το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού, ώστε να κάνει ο καθένας μας ένα βήμα. Όπως αναφέρει η συγγραφέας μας , στην υποκεφαλίδα του βιβλίου :
‘’Τα Δώρα της Ψυχολογίας ''
Μια συνέντευξη , δώρο στον εαυτό σας από την διακεκριμένη Δρ. Κλινική Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια Μυρσίνη Κωστοπούλου, όπου στο τέλος θα σας παραθέσω το βιογραφικό της ..
Ανακήρυξη Ίρβιν Γιάλομ ώς Επίτιμου Διδάκτορα Παντείου, 2005
Αξιότιμη μας Μυρσίνη Κωστοπούλου , ευχαριστώ για την Τιμή να μου παραχωρήσετε μια συνέντευξη. Να σας καλωσορίσω, με αφορμή το Βιβλίο σας με Τίτλο ,
΄΄ Μιλώντας για εμάς και τα Προβλήματα μας ΄΄
~Τα δώρα της ψυχολογίας ~
Ας έρθω στην πρώτη ερώτηση που διαβάζοντας τον τίτλο , μου γεννάτε .
 |
| ΜΥΡΣΙΝΗ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ |
ΕΡΩΤΗΣΗ 1 : Βασιλοπούλου Παναγιώτα :
Πόσο ασφαλές είναι να μιλάμε για εμάς και τα προβλήματα μας και σε ποιους ; Πιστεύω ότι είναι ένα ερώτημα που οι περισσότεροι από μας έχουμε . Γι΄ αυτό και με αγωνία περιμένω την απάντηση .
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 1: Μυρσίνη Κωστοπούλου :
Νομίζω ότι από την στιγμή που μπαίνει η έννοια της ασφάλειας - ως προϋπόθεση - στο ερώτημα, είναι σαν να απαντούμε αυτόματα. “Για να μιλήσω πρέπει να νιώθω ασφαλής”... είναι σαν να νιώθουμε μέσα μας. Είναι σαν το αυτονόητο να είναι να μην νιώθεις ασφαλής όταν καλείσαι να μιλήσεις για τα συναισθήματα σου, όταν καλείσαι να να αυτοαποκαλυφθείς.
Αν αποβάλλουμε από την σκέψη μας το ¨αίτημα¨ μιας επιτακτικής αίσθησης ασφάλειας προκειμένου να μιλήσουμε για τον εσωτερικό μας κόσμο και αντέξουμε, έστω και λίγο, να μην έχουμε τον απόλυτο έλεγχο, τότε μόνο μπορούμε πραγματικά να ξεδιπλώσουμε την ψυχή μας
Το ΠΟΥ και ΣΕ ΠΟΙΟΝ είναι ένα άλλο ζήτημα.
Στον φίλο μας , τον σύντροφο, τον γείτονα, τον ιερέα, τον δάσκαλο, τους γονείς, τον ψυχοθεραπευτή μας.
Βέβαια στον ψυχοθεραπευτή μας το να μιλήσουμε για τα προβλήματα μας εκ των πραγμάτων δεν λειτουργεί απλά ως ανακούφιση όπως συνήθως συμβαίνει με τους φίλους, αλλά μπαίνει το πρόβλημα σε ένα πλαίσιο και επεξεργάζεται από κοινού (μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου) με συγκεκριμένες τεχνικές, στόχους και κυρίως με την αντικειμενικότητα και τα όρια που απαιτούνται για την διερεύνηση των κινήτρων της συμπεριφοράς, που μόνο ένας ουδέτερο θεραπευτικά πλαίσιο μπορεί να προσφέρει.
ΕΡΩΤΗΣΗ 2 : Β.Π :Πότε και ποια συμπτώματα δεν πρέπει να περνάνε απαρατήρητα από εμάς αλλά αντίθετα να μας οδηγήσουν στον ειδικό σε θέματα ψυχικής υγείας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 2: Μ.Κ:
Τα συμπτώματα της ψυχοπαθολογίας είναι πολλά…οι ψυχικές διαταραχές γεμίζουν εκατοντάδες σελίδες στο Αμερικανικό Ψυχιατρικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM-V) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Είναι πολύ εύκολο ο καθένας μας να ταυτιστεί με μια εικονική συμπτωματολογία και να σκεφτεί π.χ. "είμαι καταθλιπτικός” “πάσχω από ιδεοψυχαναγκστική διαταραχή” κ. ο. κ.
Πράγματι μπορεί ο καθένας από εμάς σε μια στρεσογόνο περίοδο της ζωής του να έχει εμφανίσει ένα η περισσότερα συμπτώματα που από μόνα τους θυμίζουν αυτά των επίσημων διαγνωστικών κριτηρίων των βασικών ψυχιατρικών διαταραχών. Η διαφορά ανάμεσα στην φυσιολογικότητα και την ψυχοπαθολογία είναι δυσδιάκριτη και τα όρια θολά. Νομίζω ότι η βαρύτητα μιας επώδυνης ψυχικής κατάστασης ορίζεται μέσα από την βαρύτητα του ψυχικού πόνου που προκαλεί. Με μελαγχολία, με διάχυτο άγχος, με βασανιστικές ιδεοληψίες , με διαταραχές της σκέψης ή της συμπεριφοράς…με συμπτώματα που δημιουργούν έκπτωση στην ποιότητα της ζωής και των διαπροσωπικών σχέσεων , που δεν επιτρέπουν στο άτομο να ζήσει φυσιολογικά. Εκεί οφείλει να επισκεφτεί έναν ειδικό στον τομέα της ψυχικής υγείας, δηλαδή ψυχίατρο ή ψυχολόγο.
ΕΡΩΤΗΣΗ 3:Β.Π :
Όταν το οικογενειακό περιβάλλον , μαθαίνει για την απόφαση μας να απαλλαγούμε από την ψυχική οδύνη που νιώθουμε και επιλέγουμε να δεχθούμε επιστημονική βοήθεια από ειδικούς Ψυχικής Υγείας , και είναι εναντίων στην επιλογή μας , πως μπορούμε να το διαχειριστούμε αυτό ; Συγκεκριμένα πολλοί παλεύουν να το κρύψουν ακόμα κι από τους πιο κοντινούς του φίλους , ανθρώπους , συγγενείς . Τι κάνουμε τότε ; Πολλοί ασθενείς δεν δέχονται βοήθεια για να μην κατακριθoύν από το περιβάλλον του .
 |
| Με το Θανάση Καστανιώτη Αριστερά - Μυρσίνη Κωστοπούλου |
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 3: Μ.Κ :
Αυτό δυστυχώς είναι σύνηθες. Αυτός που πάσχει συχνά θέλει να λάβει βοήθεια αλλά το στενό του περιβάλλον τον παρεμποδίζει. Από φόβο, από δυσπιστία, από μια εδραιωμένη εικόνα του άλλου ως “τρελού” που δύσκολα αλλάζει και ενίοτε εξυπηρετεί βαθύτερα ψυχικά κίνητρα του περιβάλλοντος, από λανθασμένες πίστεις γύρω από την ψυχιατρική περίθαλψη ή την ψυχοθεραπευτική παρέμβαση. Το δυστυχές είναι ότι ένας ψυχικά ασθενής συνήθως νιώθει εκ των πραγμάτων ευάλωτος και είναι πολύ απορροφητικός λόγω της ψυχικής του κατάστασης σε επιρροές από το περιβάλλον . Επιρροές που μπορεί να καθορίσουν αρνητικά την εξέλιξη της ψυχικής του υγείας. Γι ΄αυτό σε οργανωμένα θεραπευτικά πλαίσια η οικογένεια και τα άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος του ασθενούς είναι ενεργά “μέλη" της θεραπευτικής διαδικασίας. Πώς να αλλάξεις μόνος σου αν το περιβάλλον σου πάσχει μαζί σου? αν δεν σε καταλαβαίνει; Αν σε βγάζει τρελό και σε δαιμονοποιεί γι όλα τα κακά του κόσμου; Είμαστε ακόμη πίσω σαν χώρα στο θέμα του στίγματος της ψυχικής ασθένειας. Μόνο εάν ο καθένας από εμάς σπάσει τον φόβο του και μιλήσει άφοβα προς τα έξω, αν παραδεχθεί ότι έχει έναν συγγενή κοντινό ή μακρινό με π.χ. σχιζοφρένεια, μόνο τότε θα αρχίσει η ψυχική ασθένεια να κατανοείται ως μια νόσος όπως όλες οι άλλες και όχι μια δαιμονοποιημένη επιδημία και ο ασθενής ως περιθωριοποιημένο άτομο στην κοινωνία.
ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Β.Π:
Κάποιο συνάνθρωποι μας , έχοντας μια αρνητική εμπειρία , με έναν ψυχολόγο , ενισχύουν εν τέλη την πεποίθησή τους πως είναι αβοήθητοι. Τους μένει μια απογοήτευση και μια απελπισία και η επαληθεύεται πως πραγματικά δεν έχουν άδικο όσοι αρνούνται να δεχθούν ψυχολογική υποστήριξη . Γιατί συμβαίνει αυτό και τι κάνουμε αν μας συμβεί
 |
| Δεν φταίει πάντα ο ασθενής αλλά η ενίοτε η επιλογή του ειδικού. |
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 4:Μ.Κ :
Δεν φταίει πάντα ο ασθενής αλλά η ενίοτε η επιλογή του ειδικού. Πράγματι μπορεί να απογοητεύει τόσο ώστε να μην ξαναπάει. Συνήθως όμως εκείνοι που δεν ξαναπάνε και κλείνουν οριστικά την πόρτα της ψυχοθεραπείας είναι εκείνοι που δεν έτοιμοι εξαρχής να μπουν “με την ψυχή τους” στην διαδικασία μιας θεραπείας.
Πολλοί ψυχολόγοι εργάζονται ως ψυχοθεραπευτές χωρίς να έχουν κάνει την απαραίτητα ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση, την ανάλογη εποπτεία, χωρίς να έχουν πείρα κλινική χωρίς να διαβάζουν τα επιστημονικά δρώμενα στον χώρο της ψυχικής υγείας. Τυχαίνει κάποιοι να μην έχουν και την “προσωπικότητα” που μπορεί να εμπνεύσει έναν άνθρωπο που μπαίνει σε θεραπεία. Δεν μπορεί ο καθένας να είναι ένας καλό ψυχοθεραπευτής. Ο “καλός” ψυχοθεραπευτής για εμένα, είναι έξυπνος, με έντονες δεξιότητες εν-συναίσθησης, ξέρει πότε να να οριοθετεί και πότε να χαλαρώνει τα όρια για να ενδυναμώσει την θεραπευτική σχέση, χρησιμοποιεί αποτελεσματικές και καλά τεκμηριωμένες τεχνικές με τον θεραπευόμενό του, διαβάζει συνεχώς και εμπλουτίζει την σκέψη του, δεν δένεται παραπάνω με τους ασθενείς του αλλά μπορεί και ξέρει κάθε στιγμή τι σκέφτονται στην συνεδρία, παραδέχεται τα λάθη του, δεν εξουσιάζει τον ασθενή του αλλά τον σέβεται ως ένα ξεχωριστό πρόσωπο με ιδιαίτερες ικανότητες μ τον εμπνέει κάθε στιγμή με τις σκέψεις του και τις ερμηνείες του.
Αυτό που πάντα λέω είναι: ρωτήστε σε ποιον ψυχολόγο η ψυχίατρο θα πάτε, ζητήστε συστάσεις, διαβάστε βιογραφικά, ρωτήστε τον ψυχοθεραπευτή χωρίς φόβο ή ντροπή για το θεραπευτικό και το επιστημονικό του έργο, για το αν είναι αναγνωρισμένη η εκπαίδευση του από μια ψυχοθεραπευτική εταιρεία και ότι άλλο δείχνει την κατάρτισή του. Βέβαια το να ταιριάξεις με ένα ψυχοθεραπευτή δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Μπορεί να χρειαστούν 2,3, 4 επισκέψεις σε διαφορετικούς θεραπευτές για να καταλήξουμε σε αυτόν που μας κάνει να νιώθουμε πιο άνετα.
ΕΡΩΤΗΣΗ 5 Π.Β :
Η Οικονομική Κρίση , σημαίνει αυτόματα και ψυχολογική οδύνη ,πίεση , αυξημένα επίπεδα άγχους , επεισόδια καταθλιπτικά , που με γνώση μπορούμε να απαλλαχτούμε , γιατί ως γνωστόν κι αποδεχτό ανά τους αιώνες , η άγνοια είναι που σκοτώνει ; Ισχύει το ίδιο και με την ψυχική μας Υγεία ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 5 :Μ.Κ :
Η άγνοια πράγματι σκοτώνει γιατί σε οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Η οικονομική κρίση δεν σκοτώνει, αλλά απειλεί τον ψυχισμό. Εγείρει αρνητικά συναισθήματα: άγχος, ενοχές, φόβο , πανικό, αγωνία. Είναι γνωστό στην ψυχολογία ότι σε περιόδους αβεβαιότητας, η ψυχική υγεία πάσχει. Πώς άλλωστε να είσαι καλά όταν δεν μπορείς να προβλέψεις τις συνθήκες της επιβίωσής σου ? H ανάγκη μας για προβλεψιμότητα και ασφάλεια είναι οικουμενικές και η κρίση έρχεται και μας τις “αρπάζει”. Το αδιέξοδο γίνεται τρόπος ζωής, φυσικοποιείται ως βασική συνθήκη. Η απελπισία καραδοκεί. Γιαυτό η κατάθλιψη είναι θα η δεύτερη σε συχνότητα νόσος παγκοσμίως μέχρι το 2020...
Κριτική Μου Για Το Βιβλίο -Διαθέσιμο σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
 |
| ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΛΥΝΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ |
Αναφορικά , γράφει ως θεματικές στο βιβλίο , πώς μπορεί κανείς να νιώθει καλά με τον εαυτό και γύρω του ; Πώς μπορεί να ξεφύγει από τις παγίδες της ομαλοποίησης , της ήπιας απόγνωσης , της λήθης του εαυτού ;
Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στον ανθρώπινο ψυχισμό .Στο ψυχισμό που ονειρεύεται , πάσχει , απορεί , εξελίσσεται , καθηλώνεται , σωπαίνει , θλίβεται , χαίρεται .
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν ούτε στα φάρμακα , ούτε στα λόγια . Η αλήθεια θα έρθει μέσα από τη βούληση , μέσα από την επιθυμία του ίδιου του ατόμου να δει τον εαυτό του και την ιστορία του κατάματα. Βούληση και επιθυμία όμως συχνά παγιδεύονται .
Ο ψυχοθεραπευτής μπορεί να είναι ένας πολύτιμος σύντροφος στο «ξεπαγίδευμα» . Αλλά μέχρι εκεί.
Το βιβλίο Μιλώντας για εμάς και τα προβλήματα μας επιχειρεί να καταστήσει οικεία τα άγνωστα κομμάτια μας , να κάνει την οδύνη πιο γνώριμη και αντιμετωπίσιμη και να συμβάλει στην ψυχική υγεία του ατόμου αναζητώντας τρόπους που οδηγούν στην ευτυχία του .
Κριτική για το βιβλίο : Παναγιώτα Βασιλοπούλου - Δημοσιογράφος ΕΣΔ
( Το Βιογραφικό της Συγγραφέως Ψυχοθεραπεύτριας- Ψυχολόγου , Μυρσίνης Κωστοπούλου)
Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι Δρ. Κλινική Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια . Γεννήθηκε στην Αθήνα . Σπούδασε Κοινωνική Ψυχολογία ( ΒSc Social Psychology )στο London School of Economicsκαι στη συνέχεια απέκτησε δυο μεταπτυχιακά διπλώματα στοUniversity College London , το Master of Science στην Πειραματική Ψυχολογία (MSc Experimental Methods in Psychology ) και το μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Γνωσιακή – Συμπεριφορική θεραπεία (Postgraduate Diploma in Cognitive Behavior Therapy .) Στη συνέχεια ολοκλήρωσε την τριετή ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση ειδικότητας στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο .
Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή της στην Κλινική Ψυχολογία με θέμα τις γνωσιακές διαστρεβλώσεις στις διαταραχές πρόσληψης τροφής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου , σε συνεργασία με το Αιγινήτειο Νοσοκομείο . Από το 1999 εργάζεται ιδιωτικά ως ψυχοθεραπεύτρια και αρθρογραφεί εδώ και 14 χρόνια στην Εφημερίδα Τα Νέα για θέματα ψυχολογίας . . Είναι μητέρα της Χρυσάνθης και της Φωτεινής .
Έχει εργαστεί ως ερευνήτρια σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα στο Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής ( ΕΠΙΨΥ) , στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας και στο εργαστήριο Πειραματικής Ψυχολογίας του Αιγινήτειου Νοσοκομείου. Εργάστηκε επί σειρά ετών ως σύμβουλος ψυχοκοινωνικής στήριξης γυναικών στο Κέντρο Ερευνών θεμάτων Ισότητας (ΚΕΘΙ) . Έχει δημοσιεύσει κλινικές μελέτες στο πεδίο των διαταραχών πρόσληψης τροφής σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά Ψυχολογίας . Συμμετέχει στο επιστημονικό έργο της Ελληνικής Εταιρίας Έρευνας της Συμπεριφοράς . Είναι μέλος ευρωπαϊκών επιστημονικών εταιριών ψυχολόγων και ψυχοθεραπευτών , μετέχει ενεργητικά σε ευρωπαϊκά επιστημονικά συνέδρια Ψυχοθεραπείας ως ομιλήτρια και ως μέλος οργανωτικών επιτροπών .
Email: myrsini.kostopoulou@gmail.com
Ιστότοπος : www.myrsinikostopoulou.com
Το βιβλίο είναι διαθέσιμο σε όλα τα βιβλιοπωλεία , και θα βρείτε την επιστημονική της σελίδα στο Facebook πληκτρολογώντας Ψ-Life , που γράφει επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας με έμφαση σε τεχνικές αυτοβοήθειας και αυτοβελτίωσης της ψυχικής υγείας
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου